Ik heb een prijs gewonnen,
Gisteren zag ik in een flits op tv een mevrouw die een vette cheque kreeg, heel veel geld, zomaar omdat ze een lootje had gekocht.
Zo’n prijs was het niet, mijn prijs.
Ik heb een prijs gewonnen in een park. Een park vol kunstenaars. Er was een jury en een prijs. En die kreeg ik. Champagne, bloemen, foto en ook een vette cheque, zomaar.
Proost!
Nou, eigenlijk niet zomaar…Er was een jury-rapport over mijn kunst en hulde en prachtig en daarom dus.
Nu is het twee dagen en vele felicitaties verder. En ik zou moeten bubbelen van geluk, stralen, trots en blij. En natuurlijk geweldig, gaaf, eer, erkenning, wow.
In het park kwamen heel veel mensen. Die hadden allemaal de moeite genomen om op de fiets te stappen, de auto te nemen en een parkeerplaats te zoeken. Ze kwamen kunst kijken, een lekker hapje eten, wat gezelligs kopen voor in huis, een glimmertje voor om de nek. Heel veel mensen en heel veel kunst. Er was geen museum en het was lekker weer. En er waren kunstenaars, mensen die thuis of in een atelier aan het klooien zijn om iets te maken. Die gingen nu achter een kraampje staan met hun spullen. Om te verkopen want de schoorsteen en de boterham etcetera.
Dat bubbelen wil nog maar niet echt op gang komen, dat hoor je zo. Klooien en verkopen zijn niet echt woorden waar ik van ga bruisen.
Een paar van die mensen in dat park kwamen naar mijn kraam. Ik had het ze een beetje moeilijk gemaakt, een rode loper, twee rare konijnen, een paar stappen van het pad. Maar ze kwamen toch. En ze keken en ze praatten. En er waren belletjes.
Een jongetje van 8 die zag dat er een laagje onder de tekening zat, een Duitse mijnheer die snapte dat taal en beeld soms twee dingen maar ook één ding kan zijn, een meisje van 12 die een tekening van haar juf had gemaakt en daar zo blij mee was (hou vast, hou vast), een mevrouw die aan intuïtief schilderen deed want ’teveel in haar hoofd’, maar nu misschien toch wel weer wilde gaan schrijven, en ik bruisde en had soms een brok.
En er was een man die mijn werk ‘brainy’ noemde en daar was ik stil van.
En die prijs dus. Super, geweldig, dank je wel! Het geld (best gaaf), de champagne (lekker), de felicitaties (heel lief), de bloemen (erg mooi), de foto van de kunstenaar van vorig jaar (wow). Maar wil je mij zien bruisen? Zet mij dan in mijn atelier en ik bruis een wit vel papier vol. Wil je mij zien bubbelen? Zet mij bij een paar mensen en we zitten samen in een bubbel.
Maar ‘brainy’ he, daar moet ik nog even op kauwen.
Heerlijk, gauw mijn atelier in!
Redefine.