Het DrawingRabbit’s Kunstkoopje van deze week is een dagje later omdat ik even goed moest nadenken.
Het wordt een beetje een lang verhaal maar aan het eind bied ik bijgevoegde tekening gratis aan! Het is dus zeker de moeite om even door te lezen.
Ik kreeg twee verschillende reacties op mijn Kunstkoopjes van de afgelopen weken. Een kwam van een zeer integere dame die kunst verzamelt en zij zei dat ik het echt niet kon maken om een werk aan te bieden voor 150€ en daarbij te zetten dat het een paar weken ervoor nog 300€ kostte. Hierdoor zou een koper die eerder wat gekocht had zich ernstig bekocht voelen en galeries die dit zouden lezen zouden mij hierdoor niet serieus nemen. Ik moest vooral ook zelf mijn werk serieus nemen en dat uitstralen. Ik begreep haar en ze had een goed punt.
Later sprak ik kunstenaar-vriendin en die zei dat ze de Kunstkoopjes een heel erg interessant en prikkelend concept vond omdat ik hierdoor de boel een beetje opschud en dat het bij mij past. En ook zij had gelijk.
Reden om nog eens goed na te denken en uit te leggen waarom ik dit jaar elke week een Kunstkoopje aanbied. (Het gratis-deel volgt hierna, nog even geduld). Ik ben vooral tekenaar en bij elk werk dat ik maak realiseer ik mij dat wat ik maak ‘maar’ een stukje papier is. Een blaadje met daarop wat lijnen, kleuren, en vlakken. Dat is feitelijk niet zo heel veel waard, wat zal het kosten? Een vel, een beetje potlood, wat verf; een paar euro? Toch vind ik dat mijn tekeningen veel meer waard zijn, voor een A4tje vraag ik op dit moment rond de 300€, dat is heel wat meer dan een paar euro. Waarin zit dan dan die gigantische waardevermeerdering? Nu kan ik uitleggen dat ik 5 jaar lang op eigen kosten aan de kunstacademie heb gestudeerd en dat een deel afschrijving daarvan in elk werk zit. Ik kan je ook voorrekenen hoeveel uur ik aan een tekening zit, inclusief voorbereiding en overhead en dan die uren vermenigvuldigen met een redelijk uurloon. Maar wat is dan redelijk, val ik in de categorie uurloon van een verpleegkundige (wat ik ooit eerder was) of ben ik ondertussen het uurloon van manager waard? Ik heb eerlijk gezegd geen idee en ik denk ook dat het niet niet om gaat.
De prijs van een tekening is een volkomen subjectief, uit de lucht gegrepen getal. De waarde zit in het verhaal dat ik te bieden heb, de emotie die ik weet op te roepen, de geestelijke en emotionele verdieping én, heel belangrijk, het verlangen naar deze ingrediënten bij de kijker/koper.
Nu ben ik niet alleen maar een tekenaar, ik ben ook een dwarsdenker. En degenen die mij al een tijdje volgen weten ondertussen dat ik me behoorlijk kan opwinden over ons neo-liberale, kapitalistische op economische waarden gebaseerde maatschappij. Tegelijkertijd voel ik me ook een soort strijder voor een eerlijke beloning voor kunstenaars, want daar gaat ook behoorlijk wat mis. De combinatie van beide vind ik lastig. Daarom nog even terug naar dat stukje papier, terug naar de tekentafel. Als ik een tekening maak dan gebeuren er verschillende dingen tegelijk. Ik word er blij van en vaak ook gefrustreerd, ik ga de diepte in, onderzoek wat ik wil ‘vertellen’ en hoe ik daar een goed beeld van kan maken. Daarbij hoort ook dat ik nadenk over hoe het beeld ‘zijn werk kan doen’, hoe het straks ‘gezien’ gaat worden. Maar nooit op geen enkel moment denk ik, daar aan mijn tekentafel aan geld, aan een prijs per vierkante centimeter of aan mijn uurloon. Dat maakt mij waarschijnlijk tot een waardeloze ondernemer maar ik denk dat de meeste kunstenaars dit zullen herkennen. Geld is voor mij geen motivator of inspiratiebron.
Als het werk af is, als er een expositie is dan hang ik een prijskaartje aan mijn werk, dat is en blijft subjectief, ik schaal mijzelf in, een beetje ten opzichte van andere kunstenaars, wat op mijn ervaring, de exposities die ik gehad heb, en een beetje op het verlangen van de koper. We realiseren ons het misschien niet maar de prijs van het grootste deel van de spullen die we kopen worden ook zo bepaald. Die hippe schoenen die we perse zouden moeten willen hebben? Dat is een paar euro materiaal, waarschijnlijk veel te weinig voor de naaister, en daarna gaat het om het verhaal dat zo’n schoen over jou vertelt. Ben je jong, stoer, degelijk, flitsend, hoor je erbij of laat je juist zien dat je ‘uniek’ bent? Het geldt voor bijna alles: het merk chocopasta op je tafel, de tas die je meeneemt naar je werk, ik kan zelfs een goed verhaal verzinnen bij de bakstenen die kiest voor je nieuwe huis. (By the way, daarom ben ik ook Beeldbinder; ik kan zien verhalen in zo’n beetje alles om ons heen. Wij mensen maken dingen en daar hebben we altijd wel een reden voor.)
Terug naar de Kunstkoopjes en ik ben bijna bij ‘gratis’. Ik maak dus een tekening zonder aan geld te denken, daarna hang ik er een, volgens mij, zo redelijk, mogelijk prijskaartje aan. Een A4tje kost nu 300€, de wetten van de kunstmarkt zeggen dat je prijs nooit omlaag mag gaan, alleen omhoog. En nu ga ik een jaar lang elke week een werk, een week lang, voor een veel lager bedrag aanbieden. En het hele bovenstaande verhaal zit daar in. Ik speel met de waarde van mijn werk omdat het arbitrair is (die hippe schoenen gaan ook in de aanbieding). Maar vooral omdat ik werk maak om iets te vertellen en te laten zien en ik heel graag wil dat mensen die het door mij bedachte bedrag niet kunnen betalen toch een werk kunnen kopen.
Maar nu naar gratis. Deze week kreeg ik zomaar een heel mooi cadeau van een lief iemand. Echt zomaar en daar werd ik echt ontzettend blij van. En ik dacht wat zou er nou mooier zijn dan als ik dat fijne gevoel doorgeef? Daarom geef ik deze week een tekening weg. De prijs die ik normaal voor dit werk vraag is 150€ en deze week vraag ik er geen geld voor maar wel iets anders, waarde voor waarde. Als je bovenstaand stukje hebt overgeslagen omdat je snel naar gratis wilde dan moet je echt even terug naar start. Want ik ga je een paar vragen stellen:
1. Wat is deze tekening volgens jou waard in de brede zin van het woord.
2. Wat ‘vertelt’ deze tekening je en wat voor gevoel roept het bij je op
3. Aan wie wil je deze tekening geven en waarom. (Dat mag gewoon aan jezelf maar ook aan een ander)
Ik kies volkomen subjectief aan wie ik dit werk ga geven. Niks loterij, ik houd van een goed verhaal 🙂
En mocht jij nou de gelukkig ‘Winnaar’ zijn, misschien ga jij dan ook weer iemand zomaar blij maken. Dat zou toch geweldig zijn?
Love is for the sake of love.
Avijf-78
Serie: Queen of my Heart. (Dit is de serie die over mijn moeder gaat, en als iemand wist hoe je andere mensen gelukkig kon maken dan was zij dat wel).
Delen mag, graag zelfs. Volgende week is er weer een ‘gewone’ heel goedkoop, maar wel betaald DrawingRabbit’s kunstkoopje.
Love is for the sake of love. Danielle Spoelman A5