Ik ben ooit katholiek opgevoed en Kerst was kerk en god en een rollade bij het kerstdiner. Maar ik ga al lang niet meer naar een kerk om te luisteren naar liedjes over engelen en het verhaal over de maagd die een kindje kreeg, het idee ‘god’ lijkt me nu een iets te wreed en tegenstrijdig verzinsel en die rollade, daar zie ik nu gewoon een dier in dat ik liever niet wil opeten.

Ik geloof daar niet meer in, maar ik ben niet ongelovig.

Ik geloof in mensen en ik geloof in verhalen. Geloven is een overtuiging dat iets waar kan zijn of kan worden als je je best ervoor doet. Ik geloof dat mensen het heerlijk vinden om bij elkaar te zijn, om voor elkaar te zorgen, belangrijk te zijn voor een ander, samen te praten, te lachen en als het nodig is een zachte schouder te zijn.

Ik geloof dat verhalen ons maken tot wie we zijn, ver voorbij ons beperkte lichaam, voorbij de zinloosheid van geboren worden, een tijdje leven en dan weer doodgaan, de verhalen zijn onze drijfveren. Ik geloof niet meer in een hemel achter de wolken of een hel ergens diep onder de grond. Maar ik geloof wel dat we een soort van hemel kunnen proberen na te streven in ons leven, gewoon hier op aarde. Door na te denken over wat goed is en wat juist. Door dingen te doen of juist na te laten waardoor de wereld een beetje prettiger wordt, door iets meer liefde te voelen en te geven, minder ellende te veroorzaken, minder rotzooi te maken, meer aandacht te geven aan de natuur. Minder lijden, meer compassie, door te onderzoeken, te willen weten, tijd te nemen, aandacht te hebben.

Ik heb een boom met iets te veel ballen, we eten twee dagen weliswaar zonder vlees en vis maar toch te veel en we doen eigenlijk geen cadeautjes met kerst maar er ligt toch weer wat onder de boom. Het zijn twee dagen van overdaad en eigenlijk is de rest van het jaar ook nogal een leven van overdaad. Maar het verhaal zit in mijn hoofd, ik geloof het, we kunnen het. We kunnen beter voor elkaar zorgen, beter voor de aarde, betere mensen worden, liever en eerlijker. En misschien verschilt de moraal van dit verhaal niet zoveel van dat oude kerstverhaal dat eigenlijk alleen maar vertelde over een kindje waar we van kunnen houden, die ons vroeg om betere mensen te worden, mensen die fouten mogen maken maar die het opnieuw kunnen proberen. Dat verhaal hoeft niet echt gebeurd te zijn, niet waar, maar we kunnen het wel proberen te geloven.

Geloven gaat niet over waarheid, geloven gaat over waarde.

Sleeping in tender woods. Danielle Spoelman