Op de valreep een vrouwendag plaatje. Onderdeel van mijn serie ‘Subcutenaous growth’: I am the second sex.
Van de roze muisjes tot aan de sluier bepaalt cultuur en maatschappij de identiteit van mijn vrouwzijn. Welk deel is bepaald door mijn genen, mijn hormonen, mijn lijf en welk deel is gevormd door naam, geboortekaartje, jurkje, moederzorg, pop, fiets zonder stang, lang haar, borduren op school, bloemetjesbehang, schooljuf, schooldirecteur, boeken, televisie, wasmiddelreclame, kunst (naakte vrouwen, indrukwekkend geklede heren), muziek, taal? Hoe maakbaar is gender? Hoeveel vrouw wil ik zijn? Hoe vrij is deze keuze? Ik hecht aan mijn vrouwelijke kant, ondanks het feit dat deze mij misschien of eerder hoogstwaarschijnlijk is aangepraat. Maar ik zie ook nog steeds dat de vrouwelijke eigenschappen, of wat wij daar onder verstaan; zorgzaamheid, zachtheid, empathie een lagere status hebben dan de mannelijke tegenhangers; doortastendheid, leiderschap, nuchterheid.
En het heeft mij zo rond mijn 30ste uitermate teleurgesteld dat emancipatie bleek te betekenen dat je ‘one of the guys’ moest worden en dat daar niet tegenover stond dat de mannen ook ‘one of the girls’ werden. En nog steeds is daarin weinig veranderd. Ik streef niet naar een gender-neutrale maatschappij, vrouwenrollen en mannenrollen kunnen naast elkaar bestaan en mogen wat mij betreft naar eigen vrije keuze verdeeld worden over mannen- en vrouwenlijven (voor zover vrije keuze echt mogelijk is gezien nog steeds de namen, bloemetjesjurkjes, juffen, reclame.) Maar voor een gender-wáárde-neutrale samenleving is het zo ondertussen wel eens de hoogste tijd en daarvoor wil ik best nog wel eens op de barricaden.
Dames én heren, een goede 8 maart!
I am the second sex Danielle Spoelman 2018