Hoho!
Ik vind Sinterklaas een leuk feest. Een net niet te spannend sprookje voor de kleintjes en een heerlijke feestdag voor families en vrienden. Een feest waarbij we onszelf even niet zo serieus nemen, heerlijk kromme gedichten schrijven en krakkemikkige surprises in elkaar flansen. De kamer bezaaid met gescheurd pakpapier, we iets te veel marsepeinen fruit eten, want hihi, dat is toch gezond dus we nemen er nog eentje.
Ik vind Kerstmis ook gezellig. Boom vol ballen en lichtjes, een beetje sjiek eten, kaarsjes aan, spelletjes, een duizend-stukjes-puzzel op tafel en samen een net iets te slechte kerstfilm kijken, haha.
Sint en Kerst zijn tradities, ijkpunten, elk jaar hetzelfde riedeltje om de donkere, kille laatste maand wat op te fleuren. Het spoort mensen aan elkaar op te zoeken, het gezellig te maken en zo herinneringen op elkaar te stapelen. Tradities zijn ‘zo doen we het altijd dingen’. Niet omdat het moet maar omdat het fijn en leuk is en omdat we dan een beetje weten in welke tijd van het jaar we leven en ze helpen ons om ‘de boel’ een beetje bij elkaar te houden. We klooien allemaal met lootjes en surprises en we hannesen ook allemaal met dat verdomde snoer lichtjes dat elk jaar weer in de knoop zit, dat verbindt.
Maar nu heb ik het gevoel dat de boel behoorlijk in het honderd begint te lopen. Een traditie blijkt nu meer een splijtzwam te zijn. Het is iets dat volgens de een móet veranderen en volgens de ander juist níet mag veranderen, want hoho, kom niet aan onze tradities!
Maar tradities liggen niet vastgebijteld in steen. Lootjes trekken wordt tegenwoordig vaak vervangen door een hilarisch dobbelspel, op een gedicht hoef je niet perse te ploeteren je gaat gewoon naar rijmwoorden.nl, surprises kun je kant en klaar kopen want daar hebben we het veel te druk voor en als 5 december op een woensdag valt vier je het de 1ste, lekker makkelijk op een zaterdag, kun je tenminste uitslapen de dag erna. Niemand die hier over valt.
En sterker nog; de halve bevolking viert het allang niet meer begin december. Zij zijn geruisloos overgestapt van cadeautjes in een zak voor de deur naar pakjes onder een boom, het stalletje met kindje in krib blijft in de doos op zolder, want wie gelooft er nog in dát verhaal? Sint met statige mijter is door velen allang vervangen door die Amerikaanse snoeshaan met slappe rode muts. Het trouwe schimmeltje aan de kant gezet voor arrenslee met rood-neusig rendier. Hohoho? Hahaha, nee hoor geen probleem.
Maar nu het uiterlijk van de helpers van Sint een beetje wordt aangepast, nu is het bal?
Daar snap ik geen bal van…
Danielle Spoelman
