Vandaag kwamen er twee berichten langs die ik graag met jullie deel. (onder mijn tekening plak ik de linkjes, dan kun je zo ook lezen/bekijken)
Eerst las ik dat er 1800 edelherten afgeschoten mogen worden omdat ze met teveel zijn en het niet redden in de Oostvaardersplassen. De rechter vindt dat ok.
Daarna kreeg ik een filmpje onder ogen van Animal Rights. Een jongeman ging undercover in de varkens-industrie en maakte daar beelden van. Ik heb het filmpje met pijn en moeite uitgekeken, het geluid heel zacht gezet. Twee nogal verschillende berichten maar ik denk dat er een verband tussen is. Ik zag namelijk vrij veel reacties op die arme herten die doodgeschoten gaan worden, 1800, wat veel! Maar toen ik even googelde vond ik dat er elke dag (ja echt élke dag) 1,5 miljoen dieren in Nederland geslacht worden om op te eten. En toen leek 1800 edelherten opeens een schijntje.
Ze gaan die dieren gelukkig wel proberen op weekdagen dood te schieten zodat we er als burger niet zoveel last van hebben. Zo worden varkentjes ook niet in de openbare ruimte geslacht, dat geeft veel te veel stress. En dan bedoel ik niet bij die dieren, maar bij ons, de mensen.
Maar misschien moet het eigenlijk maar wel eens in alle openbaarheid gebeuren. Dat we zien hoe dat is als er 1800 dode herten in een veld liggen, 1800 papa’s en mama’s van Bambi zeg maar. Dat is dan geen lief sprookje meer dat is een horrorfilm. Misschien gaan we de natuur dan wat belangrijker vinden en gaan we begrijpen dat we die moeten delen met de dieren, als een soort naaste buren. Gaan we iets minder asfalt aanleggen zodat we bossen aan elkaar kunnen koppelen en die herten kunnen migreren als het voedselaanbod te laag wordt. En misschien moeten we verplicht met open ogen en het geluid flink hard naar het filmpje van Animal Rights kijken als we bij het vleesschap staan. Ik denk dat het lapje vlees bij een feestmaal of die gezellige bitterbal bij de borrel dan opeens toch iets minder gezellig lijkt. Want ik geloof dat we allemaal best veel van dieren houden. Maar zolang we niet zien wat er echt met ze gebeurt en wat wij met ze doen, blijven we fijn dromen over dartelende hertjes in zo’n mooi stukje natuur in Nederland. En blijven we gewoon denken dat onze gehaktbal eerst een blij roze varkentje was met een lief krulstaartje zoals we ze op de verpakkingen zien staan of in kinderboekjes. Maar zo is het helaas niet, dat sprookje bestaat niet.
En dat fijne sprookje van het hert in het mysterieuze bos, dat ik hierboven getekend heb… dat is maar een sprookje.
https://nos.nl/artikel/2262264-afschieten-edelherten-oostvaardersplassen-kan-beginnen-bezwaren-afgewezen.html
https://www.animalrights.nl/animal-rights-undercover-hart-van-de-varkensindustrie
https://www.quest.nl/video/hoeveel-dieren-worden-er-in-nederland-per-dag-geslacht-om-te-eten