Met stukjes en beetjes, met de aandachtspanne van minuten, heb ik de afgelopen weken het boek ‘Omwenteling’ van Jan Rotmans gelezen. Jan was in de jaren 90 de promotor van Arjen. Hij ontwikkelde zich in de jaren daarna tot ‘Transitie-hoogleraar’. Omwenteling of kantelen zoals hij het noemt gaat over deze periode waarin wij nu leven, waarin alles op zijn kop lijkt te staan en waar we onszelf en de maatschappij volledig moeten veranderen. Niet aanpassen of bijsturen maar vanuit visie en overtuiging echt werken aan een duurzame wereld. Andere politiek, nieuwe bedrijven en organisaties, een andere houding tot elkaar, en eigenlijk ook nieuwe mensen. Vertrouwen, verbinding, van onderop georganiseerd, vanuit visie en overtuiging.
Een thema dat me oprecht raakt maar dit boek deed me meer nu ik zelf op een kantelmoment sta. Nu alles leeg is, alles chaos is. Rotmans beschrijft hoe hij na een ernstig fietsongeluk gedwongen was tot stilstand. Hij refereert aan de boeken van Joke Hermsen (die ik je ook van harte aanraad). Zij heeft het over het belang van tussentijd, het verschil van gevoelstijd en kloktijd en het tijdstip kennen om na rust weer in actie te komen. Hij besloot tijdens een jaar revalideren om zijn hart meer te volgen, van echte wetenschapper werd hij scientivist, een wetenschappelijke activist omdat hij zich realiseerde dat er er veel meer moest gebeuren en dat hij daar een grotere bijdrage aan wilde leveren dan hij van achter een bureau kon bewerkstelligen.
Dit moment in mijn leven voelt ook als een kantelmoment. Alles is in één moment veranderd. Lief en zekerheden zijn weg. Maar het kantelen was ook al bezig. Arjen, ook een wetenschapper in hard en nieren was ook steeds meer activist aan het worden. We liepen mee in de klimaatdemonstraties en hij porde de boel lekker op binnen UTwente. Hij wees ze er op dat ze wel duurzaamheid predikten maar niet ernaar handelden. We raakten er samen steeds meer van overtuigd dat er echt wat moet gebeuren, nu en niet over een paar jaar. Zelf doen en anderen meekrijgen.
Dit moment in mijn leven zet alles op scherp. Ik heb een hele goede reden voor dit leven nodig dat de energie geeft om door te kunnen gaan. Die reden ligt nu in als eerste in de kinderen en met de kinderen komt verantwoordelijkheid. Ik, we moeten ervoor zorgen dat zij een goed leven kunnen leiden. De huidige problemen in de maatschappij zijn groot, overweldigend zelfs. Rotmans heeft het ook over angst voor verandering. Angst kan belemmeren, ervoor zorgen dat je niet beweegt. Ik ken het, er zijn uren dat ik met een dekentje op de bank zit te rillen,, bang doordat je blijkbaar zomaar alles kunt verliezen waarvan je dacht dat het zeker was, bang voor een onbekende toekomst. Rotmans zegt dat je angst ook kunt gebruiken, dat je moet erkennen dat het er is en dat je het kunt zien als een mogelijkheid tot transformatie. Je kunt falen of slagen maar het gaat erom dat je in beweging komt en vanuit het diepst van je wezen het goede probeert te doen.
Voorlopig draai ik vooral op routine; opstaan, muziek aan, thee zetten, ontbijt, dingen doen. Maar op de achtergrond weet ik dat ik nog een reden heb om door te gaan. Ik heb nog verhalen te vertellen, ik heb nog mensen mee te krijgen. We moeten de wereld nog redden. Voor mijn kinderen en voor de jouwe.
