Mindfulness, ken je dat? Leven in het moment, je volledig bewust zijn van het hier en het nu. Bewust ervaren dat de wind langs je oren suist als je op de fiets zit, je kont op het zadel voelen. De smaak van je appeltje ervaren, het zoetzure, het sap, de kraak van de schil bij de eerste hap. Zien wat er om je heen is, de bomen, de blaadjes, de mensen.

Mindful is een hoofd vol nu.

zijn, zijn, ZIJNNN….

Het is vast heerlijk en ontspannend als je dat kan.

Maar ‘nu’ is het moment dat zometeen alweer voorbij is. Straks is het moment waar ik echt van kan genieten, nu al.

Dat je weet dat het straks weer lekker gaat stormen, heerlijk bankweer, herfstwandelingen, dwarrelende blaadjes.  Dat feestje straks, hapjes, pakjes, vol verwachting klopt ons hart.  De tekening die ik straks wil gaan maken en waar ik s’avonds in bed heerlijk over kan nachtdromen, alles kan nog.

Ik zat vanochtend op de fiets en dacht aan dit stukje. Een goed onderwerp, de zinnen dwarrelden al door mijn hoofd, een nieuw woord, verheuger. Ik zou het straks gaan schrijven.

Ik heb geen wind horen suizen, geen boom, geen mens gezien, geen zadel gevoeld. Het appeltje was verdwenen voor ik het wist.

Maar god, wat een energie, wat een vreugde, wat een leven. Ik ging straks iets prachtigs maken.

Nu zit ik achter mijn laptop te zweten. Die dwarrelende zinnen in mijn hoofd, moeten netjes en logisch achter elkaar. Niks mindful genieten van het getik van de toetsen, tevreden luisteren naar het gekraak van mijn hoofd, het is afzien..…

Ik ben een verheuger.

Straks ga jij dit lezen. Ik verheug me vast op de enthousiaste reacties, straks…

En als die straks, als het weer nu is, niet komen, dan maakt dat niks uit hoor…..het feest in mijn hoofd was prachtig…..nu duurt maar even, straks een leven lang.

Wat zal ik straks eens gaan doen?

img_1881